İlkokul çağındaki çocukların eğitiminde en temel öğe, öğretmeniyle olan ilişkisidir. Öyle ki bu ilişki, çocuğun okula, arkadaşlarına gösterdiği tepkiyi belirler, başarısını etkiler. Öğretmen ile öğrenci arasındaki olumsuz ilişki, çocuğu okul konusunda güvensiz kılar. Burada çocuğun okulda kalmasını kolaylaştırıcı etkinliklere yönelmek gerekebilir.
Eğer çocuk annesi olmadan sınıfa girmiyorsa da okula götürülmeli, kararlı tavır sergilenilmelidir. Aile çocuğu okula götürme sorumluluğunu üstlenmelidir.
Okul korkusunun nedenleri neler olabilir derseniz:
Ayrılma Kaygısı: Küçük yaştaki çocuklarda, ebeveynlerinden ayrılma korkusu okul korkusuna yol açabilir.
Akran İlişkileri: Zorbalık, arkadaş edinme güçlüğü veya sosyal beceri eksiklikleri, çocuğun okula gitmek istememesine neden olabilir.
Akademik Baskı: Çocuğun akademik başarı konusunda baskı hissetmesi veya başarısız olma korkusu da okul korkusuna yol açabilir.
Aile İçi Sorunlar: Ebeveynler arasında yaşanan problemler veya evdeki stres faktörleri, çocuğun okula gitme konusunda endişe hissetmesine neden olabilir.
Okul korkusu konusunun çözümünde aşağıdaki türde yaklaşımlarda bulunmak yararlı olabilir:
Kendinizi çocuğunuzun yerine koyun ve duyduğu kaygı ve endişeyi anlamaya çalışın.
Çocuğunuzun korkusu üzerine konuşarak, nedenlerini çocuğunuzla birlikte saptamaya çalışın.
Çocuğunuzu okula gitme zorluğu nedeniyle cezalandırmayın, tehdit etmeyin, korkutmayın, küçük düşürücü sözlerle aşağılamayın. Çocuğun bunaltısı ile oluşan belirtileri şımarıklık, ilgi çekme arzusu ya da sizi kızdırmak için yapılan davranışlar gibi yanlış yorumlamaktan kaçının.
Sabırlı, tutarlı ve kararlı bir tavır içinde olun. Sorunu görmemezlikten gelmek ve bir sonraki yıla havale etmek ancak çözümü zorlaştırır.
Öğretmenine durumu anlatın ve gerekiyorsa işbirliği sağlayın.
Hiç bir sonuç alamıyorsanız bir uzmana danışın.
Çocuğunuzun okuldan uzak kalmamasına dikkat edin.
Unutmayın, korkular doğal tepkilerdir.
Sonuç olarak okul korkusu, doğru yaklaşımlar ve stratejilerle üstesinden gelinebilecek bir sorundur. Ebeveynler, öğretmenler ve profesyonellerin birlikte çalışarak, çocuğun okul korkusunu yenmesine yardımcı olmaları mümkündür.
Her insanın yaşamında belirli geçiş dönemleri vardır. Bunlar, birey ya da çevresi ruhsal olarak bu dönemlere hazır değilse çoğu zaman insan hayatında krizler yaratır. Ergenlik, ölümler, evlilik, menopoz, andropoz vs. belki de bunlar içinde insanın karşılaştığı ilk kriz okula başlamaktır. Bu dönem (5-7 yaş) en çok güvene ve sevgiye ihtiyaç duyduğumuz dönemdir ve birey güvenli bir ortamdan (aile), güvensiz bir ortama gitmekte (okul), ailesinden belki de ilk defa ayrılmaktadır.
Okula başlama, tüm başlangıçlarda olabildiği gibi, hem coşku, hem de kaygı verici bir süreç olabilir. Okula başlama; belirli bir olgunluğa ulaşma, sorumluluk alma gibi sevinçlerin yanında, kendi başına yeni bir serüvene atılmanın kaygılarını da içerir. Oyun ve arkadaş deneyimi olmayan, sorumluluklarını bilmesine ve üstlenmesine fırsat tanınmamış olan çocuklarda okula başlama sorun yaratabilir. (Okula gitmek istememe, arkadaşları ile iletişim kuramama vs.)
Okul korkusu, okul çağındaki çocuklarda birden bire okula karşı beliren yoğun direnç durumudur. Bu şekilde korku geliştiren çocuklar genellikle bağımlı çocuklardır. Daha önce hiçbir şikayeti olmayan çocukta bir anda ortaya baş dönmeleri, mide bulanmaları, karın ağrıları, baş ağrıları gibi şikayetler ortaya çıkar. Bu şekilde yakınmaları olan çocuğun evde kalmasına izin verildiğinde bütün şikayetlerin geçtiği görülür, okula gideceği söylendiğinde ise şikayetler yine ortaya çıkar.
Okul korkusunun, erkek ve kız çocuklarda görülme sıklığı eşittir. Çocuğun okula başlama yaşı olan 5-7 yaşlarında okul korkusunun en yüksek oranda ortaya çıktığı saptanmıştır. Bu korku genelde okula başlamakla birlikte, 2.,3.,4.,5. sınıflarda da ortaya çıkabilir.
Okul korkusu olan çocuklarda bazen aile farkında olmadan bu bağımlı ve olgunlaşmamış davranış örüntülerini desteklemektedir. Unutmayınız ki evde kalış süresi uzadıkça çocuğun okula dönmesi güçleşeceğinden tüm tepkisine karşın çocuk mutlaka okula götürülmelidir…
